MadBlog

De eerste grote dip van de vakantie heb ik alweer gehad, na net iets langer dan een week. Allemaal de schuld van kamer nummer 13. Die hele nachtreis per taxi-brousse had ik niet moeten doen.

Het was geen comfortabele reis, zeer licht uitgedrukt. We vertrokken om 4 uur ‘s middags. Het vervoermiddel was okee, en alles was op zich goed geregeld maar ik had met mijn stomme kop precies de verkeerde plek in de minibus gekozen: de rij achter de bestuurder, helemaal rechts, en tja dat is de plek waar mensen in en uit stappen dus had ik zo’n 25cm minder zitruimte dan de rest… Nu begreep ik ook opeens de aarzelende blik toen ik bij reservering de plek aanwees..

Het hielp ook niet dat er een dikke française formaat nijlpaard aan de andere kant in dezelfde rij zat. Zeker toen zij besloot breeduit in slaap te vallen had ik net niet genoeg ruimte om allebei mijn billen kwijt te kunnen. Slapen lukte mij niet door de vele bochten in de weg en ook de zware verkoudheid incl aanhoudend geblaf die ik opgelopen had. Het enige dat sliep was mijn rechterbeen. Toen ik eindelijk rond een uur of 2 in een soort van coma was verzakt werd ik kort daarop weer wakkergemaakt: we waren er! WTF!?! Volgens mijn info zou de reis veel langer duren en zouden we ergens in de ochtend aankomen, niet om kwart voor drie ‘s nachts! Een hotel had ik ook nog niet, maar we stopten bij een hotel waar ik ook maar een kamer heb genomen. Een muffe warme kamer zonder vensters en een airco waar geen enkel leven in te krijgen was. Een fan die op de hoogste stand een nauwelijks merkbaar zuchtje veroorzaakte maar wel keihard bij elke omwenteling PIEP PIEP KRAK deed. Wat een kutzooi.

De volgende dag heb ik na het stadje verkend te hebben meteen maar een ander hotel gezocht. Ik voelde een zware dip aankomen dus een luxe (en duur) hotel met goede airco gekozen. Op terras wat lekkere deeghapjes met vlees en kaas gegeten, en de nodige glazen tamarindesap (lekker!!)

Ik zag de wereld voor een doedelzak aan en ben maar vroeg naar mijn kamer gegaan, avondeten waren een paar mango’s en toen heb ik me even flink weg laten zakken in mijn dip. Ik had nog steeds koorts en voelde me ronduit kut maar de kamer en het bed was goed en ik heb meer dan de klok rond geslapen.

Een lekkere douche en scheerbeurt en een goed ontbijt maakt veel goed en ik zie het nu weer wat zonniger in. Eerst een beetje uitzieken en dan wil ik nog wel naar Ankarafantsika National Park, een Amerikaanse vrouw die hier werkt/woont waarmee ik op het terras in gesprek raakte raadde me dit ten zeerste aan.