MadBlog

Ik zei het al in Plannen met Google Earth: leven is wat je gebeurt als je andere plannen aan het maken bent, en dat klopt volledig. Van mijn oorspronkelijke reisplan dat ik thuis had gemaakt is tot nu toe maar weinig uitgekomen. Vanwege het klimaat eerst het noorden gedaan in plaats van het zuiden; en in het noorden ben ik veel langer dan gepland blijven hangen. Nu zal ik flink moeten gaan snijden in mijn programma voor het zuiden.

Niet dat ik er spijt van heb; vooral de laatste weken waren geweldig en had ik voor geen goud willen missen. Na Ile Sainte Marie ben ik naar Tamatave gegaan, waar ik bijna 2 weken ben gebleven. Je kan er heel goed eten en het is een gezellige stad maar op zich is Tamatave niet zo heel groot en was ik er in andere omstandigheden sneller op uitgekeken geweest. Maar met het juiste gezelschap kun je je er prima vermaken. Maar ja; met het gezelschap dat ik had had ik me overal wel kunnen vermaken.

Het reisvirus begon toch weer te kriebelen en vanmorgen heb ik de taxi-brousse genomen naar Tana. Met loodzware bagage door de 3 literflessen punch in mijn rugzak en een nog zwaarder hart, want ik moest voorlopig afscheid nemen van ma cherie. Dat was niet gemakkelijk. Maar op zich ook wel lekker om even alleen te zijn al zal het wel wennen zijn want het was erg gezellig. Aan het eind van mijn vakantie zie ik haar gelukkig nog een paar dagen in Tana. 🙂

Ik heb nu mijn intrek genomen in Hotel Moonlight, een supergoedkoop, klein kamertje met alleen een bed en 2 stoelen maar ik hoef er toch maar 1 nacht te slapen. Morgen neem ik de taxi-brousse naar Antsirabe, de stad waar de Star brouwerij is gevestigd, die ik de afgelopen tijd enorm heb gesponsord door liters en liters THB bier te drinken. Ik verwacht dan ook wel minimaal een rode loper en een rondleiding door de brouwerij, en een uitgebreide proeverij. 😉

Daarna ga ik verder naar Fianarantsoa, kortweg Fianar waar ik een paar dagen blijf. Vanaf hier gaat de trein naar Manakara, momenteel zo’n beetje de enige passagierstrein in Madagascar die nog rijdt. Iedereen die ik erover spreek is er lyrisch over, de reis moet erg mooi en leuk zijn. Het is weer zo’n reis die lang duurt: 10 uur of langer als er onvoorziene omstandigheden zijn zoals panne of koeien op de rails. Of dronken machinisten, corrupt spoorwegpersoneel, lekke banden, weet ik veel; ik kijk nergens meer van op.

In Manakara zal ik zo’n beetje aan het eindpunt van mijn reis zijn want veel tijd zal er dan niet meer over zijn. Ook geen Nationaal Park meer dus, maar ik ben er achter gekomen dat ik zelf ronddolen in steden veel leuker vind dan aan het handje van een gids over afgebakende paden lopen; en lemuren zijn leuke beesten maar als ik ze eenmaal heb gezien dan is het ook wel weer genoeg. Ik ben geen type dat gaat turven hoeveel soorten ze hebben gezien en hun resultaten gaan vergelijken met anderen zoals sommige toeristen die ik tegen ben gekomen.

Ik wil ook ruim voor 3 december terug in Tana zijn, niet alleen voor Anita maar vooral voor de verkiezingen. Er is toch grote kans dat wegen van en naar Tana afgesloten worden door tegenstanders van Marc Ravalomanana, om hem tegen te werken.

In Tamatave hoorde ik al hierover: het vliegveld daar is normaliter een internationaal vliegveld, met vluchten vanaf Reunion maar ook veel andere delen van de wereld. Omdat meneer de President Tamatave grotendeels links heeft laten liggen (de wegen in de stad zijn bar slecht en hij weigert middelen ter beschikking te stellen om ze te verbeteren bijvoorbeeld) is hij hier niet erg geliefd. De president wilde vanaf het buitenland naar Tamatave vliegen om daar campagne te voeren en zijn imago wat op te vijzelen en om die reden, lekker presidentje pesten, hebben ze het hele vliegveld maar gesloten voor internationaal verkeer. Met als bijeffect dat de toeristenindustrie een zware klap heeft gekregen en er ook op andere gebieden een crisis dreigt; al het internationale verkeer moet nu over de weg via Tana of over het water.

Een ander staaltje van Afrikaanse “democratie” is de staatszender van Madagascar. In Nederland is die redelijk onafhankelijk (kuch!) en hier heeft deze ook die pretentie. In mijn luxe hotel heb ik hier vaak naar kunnen kijken; er waren op het nieuws wel items over de verkiezingen maar die hadden allemaal het kopje “stem op Ravalomanana!” en bevatten uitsluitend beelden van juichende en blije aanhangers ondersteund door een blij propagandaliedje, breedsprakige toespraken van de president en zijn woordvoerders vol holle woorden (in het Malgache, maar ik had nu een tolk!) en beelden van de president samen met kinderen, terwijl hij mensen de hand schudt, enthousiaste (geënsceneerde?) getuigenissen van mensen uit het publiek over hoe geweldig hij wel niet is. Met geen woord werd gerept over de andere 13 kandidaten, en ook dingen als opiniepeilingen, waar je bij ons mee doodgegooid wordt, schitterden door afwezigheid. Inderdaad, het is de Berlusconi van Madagascar.

Maar goed ik dwaal af. Ik zit hier in het cybercafe eigenlijk te schuilen want het regent hier momenteel à la Hollandaise. En dan is het hier net zo grijs als in het kikkerlandje zelf hoor. Zometeen maar een restaurantje uitzoeken waar ik helemaal alleen ga eten (boehoehoehoe!!!) en daarna mijn bagage maar wat lichter proberen te maken ofzo. 😉 Jammer dat de punch au gingembre nog niet goed is, nou ja, niet jammer voor sommige van de thuisblijvers want daardoor ben ik gedwongen om de 2 flessen mee te nemen en ze jullie te laten proeven! 😉