MadBlog

Voor een reis naar verre landen is het bijna altijd noodzakelijk om je arm flink beurs te laten prikken met vaccins tegen de meest verschrikkelijke ziektes om je daar vervolgens blauw voor te moeten betalen. Omdat ik echter al Ethiopie en Mali was geweest in de afgelopen jaren, hoefde ik deze keer alleen een (nietszeggend) cholera stempeltje in mijn vaccinatieboekje te hebben, plus wat paraafjes om aan te geven dat het allemaal snor zit. Wel moet ik weer een hele lading Malerone pillen ophalen. Elke dag een pil en dat in totaal 68 dagen (je moet eerder beginnen en naderhand nog doorslikken), paar euro per pil, dat tikt flink aan!

De vele halfaapjes in Madagascar kunnen besmet zijn met het rabiës-virus (hondsdolheid), en dat is nog steeds ook hartstikke dodelijk voor mensen. In doodsangst en met helse pijnen met het schuim op de bek ergens in the middle of nowhere stuiptrekkend ten onder gaan is niet mijn idee van deze wereld verlaten, daarom leek het me wel zinvol om rabiës-vaccinaties te halen. Bij de plaatselijke GGD zou me dat echter bijna 250 euro kosten! Maar bij de Universiteit van Wageningen doen ze het voor veel minder. Een volledige vaccinatie bestaat uit 3 wekelijkse onderhuidse prikken, waar je een klein blaasje van op je arm krijgt. Dinsdag ben ik daar voor het eerst geweest. En nu nog 2 keer terug voor een vervolgprik.

Maar denk niet dat ik daarna immuun voor hondsdolheid ben! Zonder vaccinatie moet je na een beet binnen 24 uur antistoffen ingespoten krijgen (die lang niet overal voorradig zijn), waarna je nog een stuk of 6 injecties op vastgestelde tijden moet krijgen. Dat is dus lastig. Als je wel gevaccineerd bent moet je binnen een week of 2 medicijnen hebben, en ben je er sneller vanaf. Ik heb dus alleen iets langer de tijd, maar als ik er niks aan doe zou ik alsnog dood gaan. Wel een prettig gevoel, toch? 😉