MadBlog

Nou, mijn 2 maandse vakantie in Madagascar zit er bijna op. Over 3 dagen pak ik het vliegtuig weer terug naar Parijs, en aansluitend de trein naar Rotterdam, en dat betekent dat dit waarschijnlijk de laatste blog entry zal zijn vanaf het Rode Eiland.

Ik tik dit bericht vanuit het zelfde cybercafe als het eerste bericht vanuit Tana, De kop is eraf. De stad Tana is op zich nog dezelfde stad als toen maar toch bekijk ik haar met heel andere ogen, nu ik zo lang over het eiland heb gezworven. Destijds was alles nieuw en onbekend en liep ik wat onwennig rond. Nu heb ik het meeste wel in de een of andere vorm gezien op andere plaatsen en voel ik me bijna een expat. Tana voelt een beetje als thuiskomen, veilig en vertrouwd, al ben ik nog steeds vele duizenden kilometers van huis.

Dat de stad anders op me overkomt komt ook doordat Anita bij me is, die enkele jaren hier heeft gewoond. Ook doordat zij Malgache spreekt kom ik op plekken die ik anders niet had gevonden. Dinsdag in de hele vroege ochtend heb ik haar opgehaald van het taxi-brousse station. Dat was nog een hele toer want wederom door leegrakende telefoons had ik niet kunnen vragen met welke transporteur ze zou reizen, waardoor ik echt urenlang heb moeten ronddolen, in het laatst met de wanhoop nabij, voordat we elkaar gevonden hadden. Ik was wel even bang dat de golf van kleinere tegenslagen zou culmineren in die grote tegenslag die ik vreesde (echt vanalles ging door mijn hoofd)  maar gelukkig kwam alles goed.

Ook met de punch bleek het overigens allemaal mee te vallen; Anita vertelde me (lachend om mijn bezorgdheid) dat die fles al zo was toen we de punch maakten (het was een gebruikte fles uit het keukenkastje van familie van haar waar we de punch hebben gemaakt) dus van glasscherven in de rum is geen sprake. Hij is nog gewoon drinkbaar zonder risico van openscheurende ingewanden. Alles is nu extra goed dichtgetaped en ik ga toch een poging doen hem mee te nemen. 🙂

Momenteel zitten we in een ander, veel beter hotel dan het Karibotel. Le Muraille de Chine is minder poenig en ook goedkoper, maar de kamer is mooi en licht en comfortabel en heeft grote ramen. Het restaurant is ook prima, Chinees zoals de naam al zou kunnen doen vermoeden. Ik zit nu uit te buiken van krabsoep met massa’s peper en knoflook en inktvis met zoetzure saus.

Deze laatste dagen ga ik lekker rustig aan doen, nou ja, rustig, in ieder geval geen spannende reizen meer, geen lijdenswegen in taxi-brousses meer, geen barre tochten door de loeiende hitte, maar lekker in de (vrij koele) stad bijkomen van al dat gezwerf. Zondagmiddag zet ik Anita op het vliegtuig naar Ile Sainte Marie en die avond/nacht kom ik zelf weer terug naar de “beschaafde” wereld. Ik neem flink wat extra bagage in mijn rugzak mee, en niet alleen maar materiele.

Madagascar is een geweldig land waar ik waarschijnlijk nog wel een keer ga terugkomen, en ik heb het hier heel goed naar mijn zin gehad. Toch ben ik ook wel blij om weer terug naar mijn vertrouwde Nederland te kunnen. Want er zijn toch best veel dingen die ik gemist heb; ook dingen waarvan je niet snel zou verwachten dat je ze gaat missen. Zoals een lauwe kleffe kroket uit de muur van de Febo! En mijn god wat heb ik zin om weer lekker mijn moerstaal te kunnen praten en tussen mensen te zijn die ik gewoon begrijp zonder moeite en communicatieproblemen want dat Frans de hele tijd werd ik op den duur wel een beetje zat, hoewel ik wel enorme vorderingen heb gemaakt en mijn woordenschat flink is uitgebreid.

Ik spreek jullie allemaal weer in het koude kikkerlandje!!